Achtergrond
Volgens the World Health Organization (WHO), vormen mensen met een beperking in ontwikkelingslanden als Kenia, 15% van de totale bevolking. 56% van de Keniaanse mensen leeft momenteel onder de armoedegrens, met een inkomen van minder dan 1 dollar per dag. Dit heeft tot gevolg dat veel mensen honger lijden, ondervoed zijn, en geen toegang hebben tot medische zorg, en meer. Deze gevolgen zijn de grootste oorzaken van hersenaandoeningen. De populatie van verstandelijk gehandicapten vormt 60-70% van alle gehandicapten in Kenia. Ongeveer 2,9 miljoen Kenianen hebben op dit moment een verstandelijke beperking.
Iemand met een verstandelijke beperking wordt gedurende zijn of haar leven met veel moeilijkheden geconfronteerd. De houding en reactie van familieleden en mensen in hun omgeving heeft erg veel invloed op de ontwikkeling van een persoon met een verstandelijke beperking. Veel van de familieleden en mensen in hun omgeving leven in armoedige omstandigheden, zijn analfabeet of leven zelfs in gewelddadige omstandigheden. Dit zorgt ervoor dat op een juiste manier omgaan met deze mensen bemoeilijkt wordt. Veel Kenianen zien mensen met een verstandelijke beperking nog steeds als een vervloeking of hekserij. Sommige families in Kenia verstoppen hun kinderen met een beperking, omdat ze zich voor hen schamen of wanhopig zijn. Verstandelijk gehandicapten worden vaak opgesloten in de huizen, en zoals de Kenya Society for Mentally Handicapped en de Down Syndrome Society of Kenya hebben gerapporteerd, worden ze soms zelfs in kooien opgesloten. In plaats dat er positief wordt omgegaan met deze mensen worden ze vanaf hun geboorte veel geconfronteerd met negatieve houdingen vanuit hun omgeving. Dit kan zich uiten in mishandeling, afwijzing en isolatie van verstandelijk gehandicapten. Vanwege deze manier van omgang door de omgeving bestaat er een kans dat de familie ook geïsoleerd raakt en status verliest in hun gemeenschap. De meeste mensen met een verstandelijke beperking hebben een milde of matige vorm. Deze mensen zijn ondanks hun verstandelijke beperking goed in staat om hun talenten te ontwikkelen en nieuwe dingen te leren.
Een van de grootste tekortkomingen in het huidige educatieve systeem in Kenia is dat verstandelijk gehandicapten vanaf de leeftijd van 15 jaar te oud zijn om op een basisschool te blijven, maar vanwege hun laag denkniveau niet naar het voortgezet onderwijs kunnen. Na de basisschool is er voor de wat oudere gehandicapten dus geen andere school om heen te gaan, en zijn ze gedwongen om weer thuis te zitten met alle gevolgen van dien. Er is dus behoefte aan een trainingscentrum waar verstandelijk gehandicapten vanaf de leeftijd van 15 jaar terecht kunnen. Een dergelijk trainingscentrum biedt deze groep, die of van een basisschool komt of vanuit het ouderlijk huis, een plaats waar ze tot hun recht komen. Een trainingscentrum voor deze groep (jong)volwassenen geeft een oplossing voor de problematiek rondom verstandelijk gehandicapten en geeft hen en hun familie weer hoop op een betere toekomst. Om deze reden is ons trainingscentrum, Marianne Center, in het leven geroepen.
Marianne Center Foundation in Kenia is een stichting die op 4 april 2008 geregistreerd is. Dit centrum focust op verstandelijk gehandicapten in de leeftijd van 15 tot 50 jaar. In januari 2010 zijn wij officieel gestart met het trainen van verstandelijk gehandicapte (jong)volwassenen in Nairobi en omstreken. Marianne Center is vernoemd naar Marianne de dochter van de secretaris van Stichting Marianne Center. We willen graag zien dat mensen met een verstandelijke beperking in Kenia net zo’n kansrijk leven mogen ontvangen als Marianne.